Ulysses Grant
Grant, Ulysses Simpson (Point Pleasant, Ohio, 27 april 1822 – Mt. McGregor, N.Y., 23 juli 1885), Amerikaans generaal en staatsman, werd opgeleid aan de militaire academie van West Point en vocht in de Mexicaanse Oorlog. In de Amerikaanse Burgeroorlog veroverde hij in 1862 als generaal van een afdeling vrijwilligers de forten Henry en Donelson en behaalde aan het westelijk front verschillende overwinningen (o.a. Slag bij Chattanooga, nov. 1863). In maart 1864 werd hij daarom benoemd tot opperbevelhebber van de Uniestrijdkrachten, waarna zijn grote offensief tegen generaal Lee begon.
Voor het eerst werd hier een methode van oorlogvoeren door middel van grote slijtageslagen en het ingraven van de troepen in loopgraven toegepast. Wegens de enorme verliezen kreeg Grant van zijn vijanden de bijnaam ‘butcher’ (= slachter). Na de oorlog adviseerde Grant president Andrew Johnson een verzoenende houding jegens het verwoeste zuiden. Maar in 1868 liet hij zich juist door de onverzoenlijke Republikeinen kandidaat stellen voor het presidentschap. Zijn presidentschap (1869–1877) was grotendeels een mislukking. Grant was naïef en liet zich leiden door gewiekste politici en corrupte zakenlieden. In verschillende schandalen waren hoge ambtenaren en zelfs leden van het kabinet betrokken. De laatste jaren van zijn leven werden verduisterd door financiële zorgen. Vlak voor zijn dood schreef hij zijn Personal memoirs (1885–1886; nwe. ed. d. E.B. Long, 1952), maar hij zelf maakte het enorme succes van dit werk niet meer mee.