George Washington
Washington, George (Wakefield, Westmoreland Cy. [Virginia], 22 febr. 1732 – Mount Vernon 14 dec. 1799), Amerikaans staatsman, was afkomstig uit een plantersfamilie en ontving een opleiding tot landmeter en militair. In 1752 erfde hij van zijn broer Lawrence – zijn vader was al in 1743 gestorven – de plantage Mount Vernon. In 1754 trok hij als luitenant-kolonel van een Virginia-regiment op tegen de Fransen. Hij bouwde tegenover het Franse fort Duquesne (Pittsburgh) het ford Necessity, maar werd in juli genoodzaakt zich over te geven. In 1755 trok hij weer de wildernis in, nu met het Britse leger van generaal Braddock. Na diens ondergang zorgde Washington voor een geregelde terugtocht. In de volgende jaren bleef hij actief bezig met de verdediging van de frontier tegen de Fransen en Indianen. Toen hij in 1758 gekozen werd tot lid van het House of Burgesses, nam hij ontslag uit de militaire dienst. In 1759 huwde hij een rijke weduwe, Martha Custis, en begon een rustig boerenleven. Toen hij in 1775 als afgevaardigde van Virginia deelnam aan het tweede Continentale Congres, werd hij gekozen tot opperbevelhebber van het Amerikaanse revolutionaire leger, dat tegen het Britse koloniaal bewind in opstand kwam.
Washington was geen groot strateeg en hij kon trouwens met het slecht georganiseerde Amerikaanse leger niet veel beginnen tegen de getrainde Britse troepen. Het beste wat hij doen kon was ontwijken en verrassen. In 1776 trok hij langzaam uit het noorden terug, van Boston via New York naar New Jersey. In New Jersey trok hij in de kerstnacht van 1776 met zijn soldaten over de bevroren rivier de Delaware en ondernam hij zijn beroemde overval op de Hessen, Britse huurlingen. In de winter van 1777/1778 overwinterde Washington onder de grootste ontberingen bij Valley Forge. Het was zijn verdienste dat het leger in deze tijd intact bleef. Nadat de Fransen in 1778 de Amerikaanse zijde hadden gekozen, verliep de strijd gunstiger voor Washington. In 1781 stond hij aan het hoofd van de troepen die de Engelse capitulatie bij Yorktown aanvaardden, waarmee een einde aan de krijgshandelingen kwam. Washington trok zich vervolgens terug op zijn landgoed.
In 1787 werd hij opnieuw geroepen zijn land te dienen, eerst als president van de constituerende vergadering in Philadelphia, daarna, in 1789, als eerste president van de nieuwe republiek. Zijn voornaamste streven was erop gericht de eenheid te bewaren tussen de verschillende partijen. De twist tussen zijn voornaamste ministers, Thomas Jefferson en Alexander Hamilton, kon hij echter niet voorkomen. Persoonlijk stond hij dichter bij Hamilton, want hij geloofde evenals deze in een sterk federaal gezag. Zijn verschillende maatregelen, zoals het onderdrukken van de ‘whisky-rebellie’ in Pennsylvania (1794) en het sluiten van het Jay-verdrag met Engeland (1795), ademden een federalistische geest en maakten hem gehaat bij de Republikeinen. In 1796 weigerde hij pertinent een derde ambtstermijn; in zijn afscheidsadres aan het volk waarschuwde hij voor partijtwisten en beval hij tegenover het buitenland een isolationistische koers aan. In 1798 hernam hij de leiding van het leger, toen een oorlog met Frankrijk dreigde.
De grootheid van Washington is een veelomstreden zaak. Critici hebben gewezen op zijn gebrek aan geest en visie. Hij was inderdaad een eentonige man, meer trouw dan geniaal. Maar het waren zijn gaafheid van karakter en zijn onbaatzuchtigheid die hem bemind maakten en die hem in staat stelden een grote rol te spelen. Tijdens zijn leven was hij bijzonder populair, ook in Europa. Om hem heen zijn vele mythen en legenden gesponnen, die weliswaar geen stand hielden bij nader onderzoek, maar nog steeds leven in de verbeelding.